Αγαπητοί μου συνάδελφοι έφτασε η στιγμή να σταματήσω την χρόνια πορεία μου στις τάξεις του Πυροσβεστικού Σώματος ως Εθελοντής Αρχιπυροσβέστης και Εποχικός Πυροσβέστης, από 18 χρονών είμαι σε αυτό το Σώμα δηλαδή 9 χρόνια, πέρασα τα πάντα στο πεζοπόρο έζησα πολλές καλές στιγμές και πολλές κακές.
Στεναχωρούμε πολύ γιατί είχα συνηθίσει τόσα χρόνια, αλλά έτσι είναι η ζωή μας δίνει κάτι άλλο. Ελπίζω στην Πολεμική Αεροπορία που πέρασα ως Επαγγελματίας Οπλίτης με την ειδικότητα του πυροσβέστη να είναι καλά και ήρεμα.
Σας εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να έχετε άμεσα εργασιακή αποκατάσταση.
Δεν θα ξεχάσω κανέναν από το πεζοπόρο της 1ης ΕΜΑΚ, θέλω να αφιερώσω σε όλους τους συναδέλφους του Πεζοπόρου κάποιους στίχους από ένα τραγούδι: «Δεν υπάρχουν αντίο στο δρόμο μας»
Δεν υπάρχουν αντίο στο δρόμο μας
μόνο κάποιες στιγμές χωρισμού
η αγάπη ενώνει τον πόνο μας
όταν είσαι και είμαι αλλού

Δεν υπάρχουν αντίο στο δρόμο μας
μόνο κάποιες στιγμές χωρισμού
κι η καρδιά ξεπερνάει το φόβο μας
στην πορεία ενός γυρισμού.
Να ξέρεται ότι σας αγαπώ όλους ως αδέλφια μου.

Μετά τιμής
Ράπτης Γ. Θεόδωρος
Επ.Οπ Σμτης (ΠΥΡ)